literature

Memoria de ti.

Deviation Actions

Serpens-sideris's avatar
Published:
133 Views

Literature Text

Non eras a máis guapa, nin a máis auténtica, nin a máis divertida, pero eu mentía, e seguiríao facendo, porque me encantaba verche sorrir. Non debuxabas tan ben, nin vestías tan ben, nin sequera bicabas tan ben. Pero estabamos xuntos, e iso era o que importaba.
Hoxe, pasaron xa 3 anos desde que te fuches. Hoxe, recordeite con nostalxia e con pesar. Hoxe, volveron á miña mente as mans suorentas, os latexares aloucados, os murmurares ao oído, o contacto das linguas, as falsas promesas de amor, que carecen de sentido. E decidín escribir.
Non é a miña intención ferirche, por iso estas letras xamais chegarán a ti. Tan só quero aclararme a min mesmo certas cousas. Cousas como o que tivemos e perdemos, así como o que non tivemos e nunca puidemos gañar. Quero esclarecer dunha vez por todas o que fuches para min, e o que non fuches; o que es hoxe en día, e o que nunca serás. Necesitábao. Debíamo; por todas as botellas de alcol que bebín para esquecer que nunca fuches miña —agora quero crer que eu nunca fun teu—. Por todas as veces nas que fun un Cyrano de Bergerac, ferindo con lingua e espada a todo aquel que se arrimase a nós. Por todas as veces nas que fuches unha Dalila, traizoando a confianza de quen te quería ben; buscando, case sen querelo, a nosa perdición.
Non sei ata cando seguirei escribindo, nin se darei chegado a algo con isto. Pero xa se verá. A noite é longa.
Lo confieso: ahí donde lo veis, me costó lo suyo pulir este relato. Y no por nada en concreto, simplemente me fue más difícil transmitir/plasmar lo que pretendía y de la manera que quería que en otras ocasiones.
C'est la vie, y nadie dijo que fuese a ser fácil escribir.
Pero bueno, el tiempo y esfuerzo empleados, al leerlo terminado, quedaron compensados. Me gustó el resultado final. Y aquí lo tenéis.

Traducción en castellano:
No eras la más guapa, ni la más auténtica, ni la más divertida, pero yo mentía, y lo seguiría haciendo, porque me encantaba verte sonreír. No dibujabas tan bien, ni vestías tan bien, ni siquiera besabas tan bien. Pero estábamos juntos, y eso era lo que importaba.
Hoy, han pasado ya 3 años desde que te fuiste. Hoy, te recordé con nostalgia y con pesar. Hoy, volvieron a mi mente las manos sudorosas, los alocados latidos, los susurros al oído, el contacto de las lenguas, las falsas promesas de amor, que carecen de sentido. Y decidí escribir.
No es mi intención herirte, por eso estas letras jamás llegarán a ti. Tan sólo quiero aclararme a mí mismo ciertas cosas. Cosas como lo que tuvimos y perdimos, así como lo que no tuvimos y nunca pudimos ganar. Quiero esclarecer de una vez por todas lo que fuiste para mí, y lo que no fuiste; lo que eres hoy en día, y lo que nunca serás. Lo necesitaba. Me lo debía; por todas las botellas de alcohol que bebí para olvidar que nunca fuiste mía ―ahora quiero creer que yo nunca fui tuyo―. Por todas las veces en las que fui un Cyrano de Bergerac, hiriendo con lengua y espada a todo aquel que se acercase a nosotros. Por todas las veces en las que fuiste una Dalila, traicionando la confianza de quién te quería; buscando, casi sin quererlo, nuestra perdición.
No sé hasta cuando seguiré escribiendo, ni si lograré llegar a algo con esto. Pero ya se verá. La noche es larga.
© 2013 - 2024 Serpens-sideris
Comments0
Join the community to add your comment. Already a deviant? Log In